Biosimilary adalimumabu – nowa era w leczeniu chorób immunologicznych

Czy biosimilary adalimumabu zmieniają zasady opieki zdrowotnej?

Wprowadzenie adalimumabu w postaci biosimilarów na rynek USA w czerwcu 2023 roku może pomóc w wypełnieniu luk w opiece nad pacjentami poprzez potencjalne obniżenie kosztów opieki zdrowotnej, zwiększenie dostępu do leczenia oraz rozwiązanie problemu niedostatecznego leczenia biologicznego w niektórych populacjach pacjentów. Przegląd danych z rzeczywistej praktyki klinicznej spoza USA, gdzie biosimilary adalimumabu zostały wprowadzone już w 2018 roku, potwierdza dane dotyczące skuteczności przełączania z produktu referencyjnego na biosimilar, obserwowane w badaniach klinicznych w różnych immunologicznie zależnych chorobach zapalnych. Ponadto, edukacja pacjentów, szkolenie personelu medycznego i wspierające polityki powinny być wdrażane, aby zapewnić skuteczną integrację biosimilarów w rutynowych warunkach opieki w USA.

Amerykańska Agencja ds. Żywności i Leków (FDA) definiuje biosimilar jako produkt biologiczny, który jest wysoce podobny do referencyjnego produktu biologicznego dopuszczonego w USA, pomimo niewielkich różnic w klinicznie nieaktywnych składnikach, i dla którego nie ma klinicznie znaczących różnic między produktem biologicznym a produktem referencyjnym (RP) pod względem bezpieczeństwa, czystości i potencji. Chociaż amerykański patent na cząsteczkę adalimumabu wygasł w 2016 roku, dodatkowe patenty opóźniły wejście biosimilarów adalimumabu na rynek USA do 2023 roku. W Stanach Zjednoczonych wprowadzono dziesięć biosimilarów adalimumabu od 2023 do czerwca 2024 roku. Mimo to, amerykańskie wykorzystanie biosimilarów adalimumabu jest powolne. Dla porównania, wygaśnięcie patentu na adalimumab RP Humira^® w Unii Europejskiej (UE) w 2018 roku zbiegło się z gwałtownym wzrostem zatwierdzeń biosimilarów przez Europejską Agencję Leków. Po wprowadzeniu biosimilarów adalimumabu wdrożono różne środki polityczne zachęcające do ich stosowania, w tym wytyczne przyjęte przez rządy i kontrole rabatów, umowy z systemami opieki zdrowotnej oraz przetargi i negocjacje ze sponsorami biosimilarów. Do 2019 roku szacowano, że 35% pacjentów w UE zostało przełączonych z adalimumabu RP na biosimilar, przy czym obniżone ceny biosimilarów napędzane konkurencją skutkowały zwiększonym dostępem do leczenia biologicznego i niższymi ogólnymi wydatkami na opiekę zdrowotną na adalimumab.

Jakie strategie badaczy odkrywają realne wyniki kliniczne?

Doświadczenia związane z przyjmowaniem biosimilarów poza USA mogą dostarczyć amerykańskim pracownikom służby zdrowia (HCP) informacji na temat przełączania w rzeczywistych warunkach praktyki, w tym wpływu na wyniki leczenia pacjentów i metod rozwiązywania obaw pacjentów. Niniejszy przegląd narracyjny miał na celu dostarczenie informacji na temat skuteczności i bezpieczeństwa przechodzenia na biosimilary adalimumabu i między nimi u dorosłych pacjentów z badań klinicznych, ale co ważniejsze, wykorzystuje dane z rzeczywistej praktyki klinicznej (RWE) spoza USA.

Baza danych MEDLINE została przeszukana przy użyciu PubMed w celu identyfikacji publikacji na temat biosimilarów adalimumabu i ich przełączania, bez ograniczeń dotyczących języka publikacji. Ramy czasowe wyszukiwania literatury obejmowały okres od 1 stycznia 2017 r. do 12 grudnia 2023 r., zbiegając się z zatwierdzeniem przez UE pierwszych biosimilarów adalimumabu, adalimumab-atto (Amjevita™) (marzec 2017 r.) i adalimumab-bwwd (Hadlima™) (sierpień 2017 r.). Terminy wyszukiwania obejmowały “biosim*” AND (“Humira” OR “adalimumab”) w tytule/abstrakcie oraz (“interchange*” OR “switch*” OR “transition*” OR “substitut*”) we wszystkich polach. Wyniki zostały następnie przeanalizowane i poddane ręcznej weryfikacji w celu identyfikacji odpowiednich RWE i badań klinicznych oceniających przełączanie z adalimumabu RP na dowolny odpowiadający biosimilar adalimumabu w warunkach poza USA.

Wyszukiwanie literatury zwróciło 194 wyniki, które zostały ręcznie zweryfikowane w celu identyfikacji odpowiednich RWE (n = 46) i publikacji z randomizowanych badań kontrolowanych (RCT) (n = 23) dotyczących przełączania na biosimilary w warunkach poza USA. Na podstawie kryteriów wykluczenia, jak opisano wcześniej, nieistotne badania (n = 125), które nie oceniały wyników przełączania z produktami specyficznymi dla adalimumabu lub oceniały stosowanie adalimumabu dotyczące pacjentów lub praktyki klinicznej w warunkach wyłącznie w USA, nie były brane pod uwagę dla celów tego przeglądu.

Spośród 23 zidentyfikowanych badań klinicznych, jedno RCT porównywało wyłącznie immunogenność między RP a biosimilarem, jedno RCT raportowało jakość życia (QoL) i wyniki zgłaszane przez pacjentów (PRO), podczas gdy pozostałe RCT oceniały pojedyncze przełączenie z RP na biosimilar w porównaniu z utrzymaniem na RP w celu ustalenia skuteczności klinicznej, bezpieczeństwa i/lub immunogenności. Badania RCT, które oceniały wielokrotne przełączenia między adalimumabem RP a biosimilarem adalimumabu, wykazały, że wielokrotne przełączenia nie zmniejszają skuteczności, bezpieczeństwa ani immunogenności biosimilaru.

Co mówią badania o przełączaniu terapii biosimilarnej?

Kilka z tych RCT zostało scharakteryzowanych w systematycznym przeglądzie przełączania z adalimumabu RP na biosimilar adalimumabu zarówno w warunkach USA, jak i UE w 21 badaniach od 2004 do 2021 roku; ogólne wyniki były spójne dla ośmiu biosimilarów adalimumabu w ośmiu badaniach pacjentów z reumatoidalnym zapaleniem stawów (RA), sześciu badaniach pacjentów z łuszczycą (PsO), sześciu badaniach pacjentów z zapalną chorobą jelit (IBD) i jednym różnorodnym schorzeniem reumatycznym. Ponadto, wielokrotne przełączenia między adalimumabem RP a biosimilarem widziały trwałą poprawę w wynikach PRO i QoL u pacjentów z RA, łuszczycowym zapaleniem stawów (PsA) i PsO, bez negatywnego wpływu na PRO związane z przełączaniem leczenia podczas trwania badania. Warto zauważyć, że wykazanie, iż wielokrotne przełączenia między biosimilarem a jego RP nie mają wpływu na wyniki bezpieczeństwa, skuteczności lub immunogenności, jest wymagane przez FDA dla regulacyjnego oznaczenia jako wymienialny biosimilar w USA, tak aby farmaceuta mógł dokonać zamiany bez uprzedniej konsultacji z przepisującym HCP. W UE nie ma prawnego ani regulacyjnego odpowiednika tego wymogu, gdzie termin “wymienialny” jest rozumiany jako zdolność HCP do zastąpienia oryginatora biosimilarem bez zmiany efektu klinicznego u pacjenta.

Podczas gdy badania RCT ustanowiły standard dla porównań skuteczności i bezpieczeństwa między biologicznymi RP a biosimilarami, HCP mogą napotkać istotne różnice w warunkach, które obserwują w rzeczywistych warunkach praktyki. Pacjenci mogą mieć dużą różnorodność pod względem wieku, nasilenia choroby, chorób współistniejących, jednoczesnego stosowania leków, odpowiedzi na terapię, przestrzegania zaleceń i innych czynników specyficznych dla pacjenta podczas przełączania na biosimilary, które nie są odzwierciedlone w kryteriach włączenia i wyłączenia RCT. RWE może stanowić ważne źródło dodatkowych informacji na temat przyjmowania biosimilarów, ujawniając ich stosowanie i rzeczywiste wyniki kliniczne w szerokiej populacji pacjentów i w różnych specjalnościach medycznych. W ten sposób RWE może uzupełniać dane z RCT, aby informować podejmowanie decyzji klinicznych, odzwierciedlając wyniki kliniczne w populacjach pacjentów, które nie są ograniczone rygorystycznymi kryteriami włączenia i wyłączenia RCT.

Nasze wyszukiwanie zidentyfikowało 46 istotnych artykułów przedstawiających RWE, z których 27 badań kohortowych i/lub rejestrowych oceniało wyniki przełączania na biosimilary lub między nimi. We francuskim badaniu populacyjnym, które porównywało penetrację rynku biosimilarów, tylko 17% (n = 9285) pacjentów stosujących adalimumab RP przeszło na odpowiedni biosimilar, w porównaniu ze wskaźnikami przełączania na biosimilary wynoszącymi 19% (n = 5907) i 46% (n = 9417) odpowiednio dla etanerceptu i infliksymabu (ze względu na jego modalność dostarczania szpitalnego). Chociaż rozpoczęcie stosowania adalimumabu RP było najwyższe u pacjentów z IBD, chorobami reumatycznymi i PsO, odpowiednio, to po stratyfikacji według specjalności wskaźniki przejścia na biosimilar adalimumabu były najwyższe w reumatologii, następnie w dermatologii i gastroenterologii.

Ogólnie rzecz biorąc, RWE dotyczące przełączania na biosimilary sugerowało, że wyniki obejmujące skuteczność, bezpieczeństwo, satysfakcję pacjenta, jakość życia pacjenta i częstość występowania zdarzeń niepożądanych (AEs) są spójne u pacjentów, którzy przeszli z RP na biosimilar w różnych immunologicznie zależnych chorobach zapalnych. W tych badaniach pacjentów, którzy przeszli na biosimilar, porównywano z kontrolną grupą kohortową pacjentów leczonych adalimumabem RP lub oceniano zmiany w aktywności choroby na podstawie włączenia pacjentów ze stabilną remisją kliniczną lub wyjściowymi pomiarami aktywności choroby przed przełączeniem.

Jakie czynniki wpływają na doświadczenia pacjentów przy przełączaniu?

Wiele badań RWE omawia “efekt nocebo” jako przyczynę zmiennej skuteczności i wyników bezpieczeństwa po przełączeniu. Efekt nocebo, definiowany jako postrzegany brak skuteczności leku i subiektywny wzrost aktywności choroby i AEs związanych z bólem poza czynnikami specyficznymi dla pacjenta lub efektami związanymi z lekiem, jest ważnym klinicznym aspektem w przyjmowaniu biosimilarów. Negatywne oczekiwania pacjentów wobec przełączania i postrzegane pogorszenie nasilenia choroby lub AEs mogą znacznie pogorszyć subiektywną ocenę samopoczucia pacjentów po przełączeniu; to z kolei może negatywnie wpłynąć na przestrzeganie leczenia przez pacjentów i przyczynić się do pogorszenia wyników.

Rozwój przeciwciał przeciwko lekowi (ADA) i neutralizujących ADA (nAbs) przeciwko adalimumabowi był związany z utratą odpowiedzi terapeutycznej, chociaż RWE jest ograniczone do wybranych badań u pacjentów z IBD. W badaniu dotyczącym przełączania u pacjentów z IBD (n = 93), nie zaobserwowano klinicznie znaczących różnic w poziomach adalimumabu po 10 tygodniach (biosimilar 13,0 μg/mL [95% CI 9,2–17,6] vs. RP 13,7 μg/mL [95% CI 9,2–17,6]); ADA zgłaszano z częstością 2%. Podobnie, 6-miesięczne badanie pacjentów z IBD nie wykazało istotnych różnic w częstości występowania ADA u 17 pacjentów, przy czym średnie poziomy ADA przed przełączeniem oraz po 3 i 6 miesiącach wynosiły 15,38 ng/mL (± 59,24), 15,51 ng/mL (± 58,33) i 15,29 ng/mL (± 58,37), odpowiednio. Mimo to, ograniczone dowody sugerują, że rozwój ADA może być przyczyną złych wyników po przełączeniu.

W przypadku IBD, terapeutyczne monitorowanie leków (TDM) adalimumabu, oceniające stężenia leku w surowicy i testy ADA, jest często wykonywane proaktywnie lub reaktywnie w celu dostosowania dawki i częstotliwości adalimumabu zgodnie z docelowym poziomem leku i/lub odpowiedzią kliniczną. Co ważne, przeciwciała przeciwko RP mogą neutralizować biosimilar i wpływać na poziom biosimilaru w taki sam sposób, jak wpływają na RP, a te same testy (i wartości docelowe) używane do pomiaru poziomów leku i ADA RP mogą być używane dla biosimilarów. Pacjenci, którzy osiągają remisję kliniczną bez obecności neutralizujących ADA, mogą być utrzymywani na obecnej dawce podtrzymującej RP lub przełączeni na biosimilar przy podobnym dawkowaniu i częstotliwości. Ci z nieadekwatną odpowiedzią kliniczną i wykrywalnymi ADA kwalifikowaliby się do intensyfikacji leczenia (zwiększenie dawki i/lub częstotliwości anty-czynnika martwicy nowotworów [TNF]), dodania immunomodulatora w celu stłumienia ADA lub przełączenia na inny środek. Pacjenci przyjmujący adalimumab RP z utratą odpowiedzi z powodu ADA nie są dobrymi kandydatami do przełączenia na biosimilar adalimumabu, ponieważ te ADA również zneutralizują produkt biosimilarny. Wreszcie, pacjenci w remisji klinicznej, ale z mierzalnymi ADA, mogliby być monitorowani w celu oceny, czy tworzenie ADA jest przejściowe czy trwałe, przy czym to drugie może wiązać się z konsekwentnie rosnącymi mianami przeciwciał z czasem, prowadząc do ostatecznej utraty odpowiedzi. To ustalenie jest zgodne z dowodami potwierdzającymi stosowanie TDM u pacjentów z IBD jako narzędzia do podejmowania decyzji dla HCP po utracie odpowiedzi terapeutycznej, przy czym TDM przyczynia się do poprawy wyników pacjentów i oszczędności kosztów podczas przełączania na biosimilar.

Badania RWE, które przeprowadzały ankiety wśród pacjentów, scharakteryzowały postrzeganie biosimilarów i przełączania przez pacjentów, a także wyniki zgłaszane przez pacjentów (PRO) po przełączeniu. Ogólnie rzecz biorąc, w ankietach pacjentów dominowały obawy dotyczące doświadczenia pacjenta związanego z przełączeniem, a nie skuteczności klinicznej czy wymienialności.

Ankieta wśród brazylijskich i europejskich pacjentów z IBD (n = 102) wykazała, że podczas gdy 27% pacjentów zaakceptowałoby przełączenie na hipotetyczny “wymienialny” biosimilar, jeśli zostałby zatwierdzony przez ich lekarza, 35% pacjentów sprzeciwiłoby się przełączeniu, gdyby nie byli świadomi wymiany, podkreślając znaczenie informowania pacjentów podczas przełączania na biosimilar. Po wyjaśnieniu biosimilarów przez lekarza prowadzącego, 30,6% pacjentów wyraziło pewność co do przełączenia, 37,1% byłoby zaniepokojonych, ale akceptujących przełączenie, 11,3% szukałoby drugiej opinii od innego lekarza, a 11,3% nie zaakceptowałoby przełączenia.

W badaniach oceniających PRO, urządzenia do wstrzykiwań zostały zidentyfikowane jako ważne czynniki wpływające na doświadczenia pacjentów związane z przełączaniem na biosimilary. Po obowiązkowym przełączeniu adalimumabu na Islandii w 2019 roku pacjenci zgłaszali, że biosimilar był trudniejszy w użyciu, wskazując na bardziej bolesne wstrzyknięcia, uczucie pieczenia podczas wstrzyknięcia i doświadczanie przedłużonego wstrzyknięcia w porównaniu z RP. Należy jednak zauważyć, że podczas gdy ponad 90% z 198 ankietowanych pacjentów stwierdziło, że otrzymali indywidualne instrukcje dotyczące korzystania z urządzenia do wstrzykiwań RP, tylko 18% zaakceptowało instrukcje w przypadku pióra do wstrzykiwań biosimilaru. Chociaż opracowano formulacje o wysokim stężeniu i bez cytrynianu, aby poprawić odpowiednio przedłużony czas i uczucie pieczenia związane z podawaniem, edukacja pacjentów na temat podawania i oczekiwań może poprawić wyniki. Zgodnie z tym, wyniki zgłaszane przez pacjentów z chorobami reumatycznymi również sugerują, że wyższa satysfakcja pacjentów jest skorelowana z dostępnością szkoleń dotyczących urządzenia biosimilarnego, edukacji dostawców i dostępności programów wsparcia pacjentów. Pacjenci, którzy przeszli na biosimilar, zgłaszali wysoką ogólną satysfakcję z bycia poinformowanym na wczesnym etapie procesu przejścia przez lekarzy, wsparcia farmaceuty podczas przejścia i dostępności biosimilaru. Pacjenci byli najmniej zadowoleni z braku materiałów do wstrzykiwań dostarczanych z biosimilarami i programów wsparcia pacjentów dostarczanych przez producenta, szczególnie wsparcia pielęgniarskiego i przypomnień SMS/e-mail o wstrzyknięciu, które wcześniej otrzymywali jako korzyść z programu wsparcia pacjentów dostarczanego przez producenta RP.

W brytyjskim badaniu satysfakcji pacjentów po przełączeniu, jedna trzecia pacjentów, którzy wyrazili zastrzeżenia dotyczące przełączenia, czuła, że ich obawy nie zostały odpowiednio zaadresowane. W tym badaniu pacjenci, którzy zgłaszali pogorszenie kontroli objawów po przełączeniu, również mieli tendencję do zgłaszania większego niezadowolenia ze wszystkich aspektów procesu przełączania, w tym braku informacji od dostawców, edukacji i wdrożenia; badacze częściowo przypisali najczęściej zgłaszany problem, pogorszony ból wstrzyknięcia, efektowi nocebo.

Jak zmieniają się rynki biosimilarów w kontekście polityki i ekonomii?

Ponieważ biosimilary adalimumabu stają się dostępne w wielu wskazaniach chorobowych, RWE może dostarczyć istotnych i wartościowych dowodów dla HCP, które uzupełniają dane pochodzące z badań klinicznych podczas wdrażania przełączania między biosimilarami w praktyce. Istnieją ograniczone dowody na porównanie wyników między pacjentami, którzy przełączali się między biosimilarami adalimumabu, a tymi, którzy przełączali się z adalimumabu RP na biosimilar adalimumabu.

Badanie porównawcze head-to-head adalimumab-adaz (n = 623) i adalimumab-bwwd (n = 695) po obowiązkowej polityce przełączania w Danii wykazało niewielkie różnice w 6-miesięcznym wskaźniku remisji i wskaźnikach przerwania po 1 roku u pacjentów z RA, PsA i axSpA. W porównaniu z adalimumab-bwwd, szacowane ryzyko wycofania dla adalimumab-adaz było niższe (współczynnik ryzyka [HR] 0,60; 95% CI 0,42–0,86), a 6-miesięczny wskaźnik remisji był wyższy (iloraz szans [OR] 1,72; 95% CI 1,25–2,37). Przy rocznej obserwacji kontrolnej 8,5% i 12,9% wycofało się odpowiednio z leczenia adalimumab-adaz i adalimumab-bwwd (głównie z powodu braku efektu lub AEs), z czego 48 pacjentów (3,6%) przełączyło się z powrotem na RP.

Inne porównanie pacjentów z IBD, którzy przełączyli się z adalimumabu RP na adalimumab-atto (n = 55) lub RP na adalimumab-bwwd (n = 25), nie wykazało różnic w aktywności choroby, przeżyciu leku lub potrzebie optymalizacji schematu leku dla któregokolwiek z biosimilarów w porównaniu z RP, wskazując, że przełączenie nie wpłynęło na skuteczność i bezpieczeństwo. Jednak większy odsetek pacjentów, którzy przełączyli się na adalimumab-atto, wymagał dodania tymczasowych doustnych steroidów (n = 8, 14,5%; p = 0,01) z powodu zaostrzenia choroby. Pacjenci, którzy przełączyli się na adalimumab-atto, mieli również wyższe wskaźniki przerwania (n = 8) w porównaniu z tymi, którzy przełączyli się na adalimumab-bwwd (n = 1), przy czym nieskuteczność (n = 6) była główną przyczyną przerwania.

Ważnym rozróżnieniem między rynkami biosimilarów UE i USA jest różnica w terminologii definiującej produkty biosimilarne w odniesieniu do referencyjnych biologików, co może mieć znaczący wpływ na proces zatwierdzania przez organy regulacyjne. Wraz z wprowadzeniem kilku biosimilarów adalimumabu w USA w 2023 roku, przyjęcie biosimilarów w praktyce klinicznej może wypełnić luki w opiece nad pacjentami poprzez obniżenie kosztów opieki zdrowotnej, zwiększenie dostępu do leczenia i rozwiązanie problemu populacji pacjentów, które są niedostatecznie leczone terapią biologiczną.

Czego możemy się spodziewać w przyszłości po wprowadzeniu biosimilarów?

Kilka badań RWE zwróciło uwagę na wpływ efektu nocebo na wyniki pacjentów. Strategie zapobiegania lub łagodzenia efektu nocebo obejmują formułowanie komunikacji z pacjentem w pozytywnym kontekście, proaktywne omawianie przełączenia i rozwiązywanie obaw pacjentów oraz zapewnienie pracownikom służby zdrowia szkoleń na temat reagowania na obawy pacjentów dotyczące biosimilarów i subiektywnych skarg zdrowotnych po przełączeniu. Doradztwo farmaceutyczne może również pomóc w zapobieganiu efektowi nocebo i poprawie wskaźnika utrzymania po przełączeniu na biosimilar.

Wiele czynników należy wziąć pod uwagę przy inicjowaniu przełączania na biosimilary: dane dotyczące przełączania nie są porównywalne między różnymi biosimilarami tego samego biologiku; różnice w częstości występowania lub rodzaju AEs po przełączeniu należy rozważyć w kontekście efektu nocebo; dane z badań klinicznych, które obejmują rygorystyczne kryteria włączenia i wyłączenia, mogą nie odzwierciedlać pacjentów obserwowanych przez HCP w praktyce. Ponadto te czynniki mogą się różnić w zależności od obszaru terapeutycznego. Jak wykazano w badaniach ze świata rzeczywistego przedstawionych w tym przeglądzie, wyniki kliniczne i bezpieczeństwa, a nawet dostępność danych ze świata rzeczywistego, różnią się w zależności od stanu chorobowego, od IBD do PsO i chorób reumatologicznych.

Przyjęcie biosimilarów adalimumabu w UE przyniosło znaczne oszczędności kosztów opieki zdrowotnej generowane przez konkurencję cenową, ponieważ więcej biosimilarów staje się dostępnych; jednak istnieją pewne ograniczenia dla biosimilarów adalimumabu w warunkach amerykańskich. Różnice w systemach opieki zdrowotnej, politykach rządowych i mandatach płatników stron trzecich mogą wpływać na przyjęcie biosimilarów adalimumabu na rynku amerykańskim. Dodatkowo, chociaż konkurencja cenowa może obniżyć koszt biosimilarów adalimumabu, ponieważ więcej pojawia się na rynku amerykańskim, brak przejrzystości w cenach katalogowych, rabatach, zniżkach i innych zachętach utrudnia korelację wprowadzenia wielu biosimilarów adalimumabu ze zwiększoną dostępnością dla pacjentów, niższymi kosztami z własnej kieszeni i niższymi wydatkami na opiekę zdrowotną. Na przykład, cena katalogowa adalimumabu RP wzrosła o 141% z 1153 USD do 2784 USD od 2013 do 2020 roku, podczas gdy rabaty od producentów dla zarządzających świadczeniami aptecznymi (PBM) wzrosły z 2,4 do 34,9% ceny katalogowej (28 USD do 973 USD) w tym samym okresie, tym samym zwiększając marże zysku dla PBM, gdy wydawany jest oryginalny biologik. Ta praktyka zachęca PBM do projektowania swoich formularzy tak, aby HCP i pacjenci priorytetowo traktowali stosowanie oryginalnego biologiku zamiast biosimilarów. Mimo rosnących rabatów, cena netto adalimumabu RP w 2020 roku wynosiła 1812 USD dla amerykańskich komercyjnych i Medicare Part D planów ubezpieczeniowych. W 2023 roku najtańsza formulacja adalimumab-atto miała cenę katalogową 1558 USD, 14% zniżkę od ceny netto adalimumabu RP z 2020 roku. Analiza danych dotyczących cen netto recept w USA dla inhibitorów TNF zidentyfikowała podobny trend; pomimo rosnących zniżek producentów, ceny netto samodzielnie podawanych wstrzykiwalnych inhibitorów TNF wzrosły średnio o 9,6% rocznie od 2007 do 2019 roku. Ogólnie, ceny netto potroiły się dla adalimumabu RP i więcej niż podwoiły dla etanerceptu, golimumabu i certolizumabu RP.

Chociaż potencjalnie opłacalne w porównaniu z referencyjnymi biologikami, gdy po raz pierwszy wchodzą na rynek, czy nowo zatwierdzone biosimilary adalimumabu będą wiązać się z większą dostępnością i dostępem dla wcześniej niedostatecznie obsługiwanych populacji pacjentów, nie może być realistycznie zaadresowane w tym przeglądzie. Jednak doświadczenie z wprowadzenia biosimilarów infliksymabu sugeruje, że dostępność wielu biosimilarów może prowadzić do obniżenia ceny RP, a efekt ten zaobserwowano dalej w trastuzumabie, pegfilgrastimie i rytuksymabie. Dostęp do biologików może być jasny dla pacjentów na komercyjnych planach ubezpieczeniowych ze względu na programy kart współpłacenia farmaceutycznego. Ta pomoc jest w dużej mierze niedostępna dla pacjentów z planami finansowanymi przez rząd, takimi jak Medicare (w tym Medicare Advantage) i Medicaid. Chociaż niektórzy pacjenci z prostym Medicare mają uzupełniające plany ubezpieczeniowe, które mogą pomóc zrekompensować lub wyeliminować koszty z własnej kieszeni, inne grupy nie mają i tym samym mogą nie być w stanie pozwolić sobie na współpłacenie – choć może być ono niższe dla biosimilarów – ograniczając ich dostęp. Biorąc pod uwagę tę rzeczywistość, podczas gdy cel obniżenia ogólnej ceny biologików i kosztu dla systemu może zostać osiągnięty, nadrzędny cel zwiększenia dostępu dla wszystkich pacjentów potrzebujących pozostaje nieuchwytny.

Przyszłe badania oceniające rzeczywiste wyniki wykorzystania biosimilarów na rynku amerykańskim mogą skorzystać z ukierunkowania na pacjenta, aby ocenić, jak wprowadzenie biosimilarów może być wykorzystane do wykorzystania luk w opiece. HCP w USA mogą skorzystać z RWE, które omawia niezaspokojone potrzeby, szczególnie tam, gdzie zwiększony dostęp i materiały informacyjne mogłyby poprawić wyniki dla pacjentów, którzy są niedostatecznie obsługiwani, niedostatecznie leczeni lub niedostatecznie ubezpieczeni.

Podsumowanie

Wprowadzenie biosimilarów adalimumabu na rynek amerykański w 2023 roku stanowi istotną zmianę w dostępie do terapii biologicznych. Dane z rzeczywistej praktyki klinicznej, głównie z Europy, gdzie biosimilary są stosowane od 2018 roku, potwierdzają ich skuteczność i bezpieczeństwo. Przełączanie między lekiem referencyjnym a biosimilarem nie wpływa negatywnie na wyniki leczenia w różnych chorobach immunologicznych. Kluczowe znaczenie ma odpowiednia edukacja pacjentów i personelu medycznego oraz wsparcie w procesie przełączania, co pomaga uniknąć efektu nocebo. Istotnym aspektem jest również ekonomia – biosimilary mają potencjał obniżenia kosztów terapii i zwiększenia dostępności leczenia. Jednak rzeczywisty wpływ na amerykański system opieki zdrowotnej będzie zależał od wielu czynników, w tym polityki cenowej, systemów refundacji i akceptacji przez środowisko medyczne.