Biosymilary adalimumabu w leczeniu łuszczycy u dzieci – wyniki badań

Czy biosymilary adalimumabu rewolucjonizują leczenie łuszczycy u dzieci?

Badanie retrospektywne, wieloośrodkowe, obserwacyjne, przeprowadzone w 10 ośrodkach we Włoszech, Portugalii i Francji, miało na celu ocenę skuteczności i bezpieczeństwa biosymilarów adalimumabu w leczeniu dzieci z łuszczycą. Badanie uwzględniło zarówno pacjentów, którzy rozpoczynali leczenie biosymilarem (grupa naïve), jak i tych, którzy przeszli z leku oryginalnego na biosymilar (grupa switchers).

Populacja badana obejmowała 102 pacjentów pediatrycznych z umiarkowaną do ciężkiej łuszczycą, w tym 72 pacjentów (70,6%) rozpoczynających leczenie biosymilarem adalimumabu oraz 30 pacjentów (29,4%), którzy przeszli z leku oryginalnego na biosymilar z przyczyn pozamedycznych. Średni wiek pacjentów wynosił 12,4 ± 3,2 lat, z nieznaczną przewagą dziewcząt (55,9%). Średni wiek zachorowania na łuszczycę wynosił 7,7 ± 3,3 lat. Tylko 3 pacjentów (2,9%) miało współistniejące łuszczycowe zapalenie stawów. Grupa pacjentów przełączanych z leku oryginalnego na biosymilar charakteryzowała się niższą masą ciała (42,7 kg vs 50,0 kg) i wzrostem (1,4 m vs 1,5 m) w porównaniu do grupy naïve.

W badaniu wykorzystano pięć różnych biosymilarów adalimumabu: ABP 501 (Amgevita^®), GP2017 (Hyrimoz^®), MSB11022 (Idacio^®), SB 5 (Imraldi^®) i CT-P17 (Yuflyma^®) w grupie naïve, natomiast w grupie switchers stosowano ABP 501 (Amgevita^®), GP2017 (Hyrimoz^®) i SB 5 (Imraldi^®). Średni czas leczenia lekiem oryginalnym przed przejściem na biosymilar w grupie switchers wynosił 21,5 ± 15,7 miesięcy.

Jak oceniono skuteczność i bezpieczeństwo terapii biosymilarem?

Kluczowym punktem końcowym badania była ocena bezwzględnej wartości PASI (Psoriasis Area and Severity Index) oraz względnej odpowiedzi PASI. W grupie naïve średni wynik PASI zmniejszył się z 14,7 na początku badania do 5,4 w 16. tygodniu, 4,3 w 24. tygodniu i 2,8 w 52. tygodniu, co odpowiada redukcji PASI o odpowiednio 64,4%, 69,5% i 80,1%. W grupie switchers, która rozpoczynała leczenie biosymilarem ze średnim PASI 2,5, wartości pozostały stabilne w 16. tygodniu (2,6), następnie zmniejszyły się do 2,0 w 24. tygodniu i 1,4 w 52. tygodniu. Biorąc pod uwagę wyjściową wartość PASI przed rozpoczęciem leczenia lekiem oryginalnym, redukcja PASI w grupie switchers wynosiła odpowiednio 87,2%, 64,4% i 89,3%. Różnica w redukcji PASI po 52 tygodniach nie była statystycznie istotna między grupami (p = 0,127).

Analiza odpowiedzi PASI 75 (≥75% redukcji PASI) wykazała, że w grupie naïve odsetek pacjentów osiągających ten poziom odpowiedzi wzrastał z 41,7% w 16. tygodniu do 55,0% w 24. tygodniu i 77,8% w 52. tygodniu. Podobnie odpowiedź PASI 90 (≥90% redukcji PASI) wzrosła z 23,3% w 16. tygodniu do 26,7% w 24. tygodniu i 46,3% w 52. tygodniu. W grupie switchers odpowiedzi PASI 75 i PASI 90 były początkowo wyższe (PASI 75: 82,8% w 16. tygodniu, 86,2% w 24. tygodniu, 92,6% w 52. tygodniu; PASI 90: 58,6% w 16. tygodniu, 65,5% w 24. tygodniu, 55,6% w 52. tygodniu), co odzwierciedla fakt, że pacjenci ci byli już w remisji klinicznej przed przejściem na biosymilar.

Profil bezpieczeństwa biosymilarów adalimumabu był korzystny, bez poważnych działań niepożądanych. Zaobserwowano jednak trend w kierunku wyższej częstości działań niepożądanych w grupie switchers (p = 0,074), głównie w postaci zaostrzenia łuszczycy u 3 pacjentów (10%). Z powodu utraty odpowiedzi leczenie biosymilarem adalimumabu przerwano u jednego pacjenta 16 tygodni po zmianie leku i u dwóch pacjentów 24 tygodnie po zmianie. Inne zgłaszane działania niepożądane obejmowały zmęczenie, reakcje miejscowe i łagodny przebieg COVID-19, każde występujące u jednego pacjenta w grupie naïve.

Jakie perspektywy otwierają nowe badania biosymilarów adalimumabu?

Wyniki badania porównano z wcześniejszymi badaniami klinicznymi. W randomizowanym badaniu klinicznym Papp i wsp. odpowiedzi PASI 75 i PASI 90 w 16. tygodniu osiągnęło odpowiednio 58% i 22% pacjentów leczonych adalimumabem oryginalnym, co jest nieco wyższe niż w obecnym badaniu dla grupy naïve. Jednak wyniki po 52 tygodniach były porównywalne z badaniem długoterminowym, w którym 72,2% i 44,4% pacjentów leczonych adalimumabem utrzymało odpowiednio odpowiedź PASI 75 i PASI 90. Doświadczenia z rzeczywistej praktyki klinicznej z adalimumabem oryginalnym u dzieci wykazały lepsze odpowiedzi PASI 75 i PASI 90 w 16. tygodniu (osiągnięte odpowiednio przez 55% i 29,6% pacjentów), ale podobne wyniki obserwowano w 52. tygodniu (PASI 75 osiągnięte przez 61% i PASI 90 przez 55,5%).

Badanie to dostarcza pierwszych danych z praktyki klinicznej dotyczących skuteczności i bezpieczeństwa biosymilarów adalimumabu w pediatrycznej łuszczycy. Wyniki potwierdzają, że biosymilary adalimumabu są skuteczne i bezpieczne w leczeniu umiarkowanej do ciężkiej łuszczycy u dzieci, zarówno u pacjentów rozpoczynających leczenie, jak i u tych przechodzących z leku oryginalnego. Przejście z leku oryginalnego na biosymilar nie wpłynęło negatywnie na skuteczność leczenia u większości pacjentów, choć zaobserwowano przypadki utraty odpowiedzi wymagające dostosowania leczenia.

Wyniki badania sugerują, że biosymilary adalimumabu mogą stanowić skuteczną i bezpieczną alternatywę dla leku oryginalnego w leczeniu pediatrycznej łuszczycy, co może przyczynić się do poprawy dostępności leczenia biologicznego ze względu na niższe koszty. Ograniczenia badania obejmują jego retrospektywny charakter, analizę różnych biosymilarów jako jednej grupy, stosunkowo niewielką liczebność próby oraz ograniczony okres obserwacji. Ponadto potencjalne błędy selekcji i brak oceny immunogenności stanowią dodatkowe ograniczenia, które mogły wpłynąć na interpretację odpowiedzi na leczenie. Konieczne są dalsze badania długoterminowe, aby dokładniej ocenić skuteczność, bezpieczeństwo i wpływ ekonomiczny stosowania biosymilarów adalimumabu w pediatrycznej łuszczycy.

Podsumowanie

Wieloośrodkowe badanie retrospektywne przeprowadzone w Europie objęło 102 pacjentów pediatrycznych z łuszczycą, w tym 72 pacjentów rozpoczynających leczenie biosymilarem adalimumabu oraz 30 przechodzących z leku oryginalnego. W badaniu wykorzystano pięć różnych biosymilarów adalimumabu. Skuteczność terapii potwierdzono znaczącą redukcją wskaźnika PASI w obu grupach, osiągając po 52 tygodniach redukcję o 80,1% w grupie rozpoczynającej leczenie i 89,3% w grupie przełączanej. Profil bezpieczeństwa był korzystny, choć w grupie przełączanej zaobserwowano nieznacznie wyższą częstość działań niepożądanych, głównie w postaci zaostrzenia łuszczycy. Wyniki badania sugerują, że biosymilary adalimumabu stanowią skuteczną i bezpieczną alternatywę dla leku oryginalnego w leczeniu pediatrycznej łuszczycy, co może zwiększyć dostępność terapii biologicznej dzięki niższym kosztom.